Przejdź do głównej zawartości

Posty

Wyświetlanie postów z listopad, 2013

Ulysses Moore (Tomy 1-6)

Wrota czasu - Antykwariat ze starymi mapami - Dom luster - Wyspa masek - Kamienni strażnicy - Pierwszy klucz Dziś chciałbym przedstawić serię, która swój początek miała w 2006 roku. Wtedy też udało mi się wejść w wrota czasu, zatracić w lekturze i przeżywać niesamowite przygody z bohaterami. Z niecierpliwością czekałem na każdy kolejny tom, z którym natychmiast musiałem się zapoznać. Oto magiczna seria Ulysses Moore . Na samym wstępie mamy przyjemność przeczytać wiadomość, jakoby od tłumacza książki, o tym, jak w jego ręce dostał się kufer z zeszytami i fotografiami. O tym, że miejscowości Kilmore Cove w Kornwalii nie można znaleźć na mapie. A także o tym, że tłumaczowi właśnie udało się odkodować pierwszy zeszyt, którego treść następuje potem. Tak poznajemy rodzeństwo Julię i Jasona Covenantów, którzy właśnie wprowadzają się do niesamowitej Willi Argo położonej nad urwiskiem w Kilmore Cove. Domem opiekuje się stary, mrukliwy ogrodnik o imieniu Nestor. Dzieciom wydaje się,

Księga cmentarna

Powieści Neila Gaimana cieszą się niesłabnącą popularnością i nikt nie powinien się temu dziwić. Znakomity pisarz fantastyki nie raz udowodnił, jak wielką wyobraźnią dysponuje. Nie inaczej jest w przypadku Księgi cmentarnej , osobliwej historii o chłopcu żyjącym na cmentarzu. A wszystko zaczyna się w noc, w którą pewien mężczyzna, spełniając swą misję, zabija niewinną rodzinę. Wydawałoby się, że nic nie może pójść nie tak, jednakże mordercy wymyka się najmłodszy członek rodziny, ledwie niemowlak. Chłopiec dociera aż na cmentarz położony na wzgórzu, gdzie zostaje adoptowany przez parę duchów i nazwany imieniem Nikt. Tutaj spędza swoją młodość, obdarzony tak zwaną Swobodą Cmentarza. Ale poza bezpiecznym miejscem wciąż czyha morderca. Pierwsze co nasuwa się na myśl czytając Księgę cmentarną to fakt, że książka ta jest zupełnie inna od reszty nam znanych. Nie podąża ona żadnym schematem. Wydaje się wręcz (przynajmniej z początku), że nie ma tu ciągu przyczynowo-skutkowego. Jest tylko N

Światła września

Światła września to trzecia powieść Carlosa Ruiza Zafóna, znanego hiszpańskiego pisarza. Podobnie jak dwie poprzednie ( Książę Mgły oraz Pałac Północy ) wpisuje się w gatunek powieści dla młodzieży. W Światłach września przenosimy się do roku 1936. Po śmierci męża, Simone Sauvelle wraz z dwójką dzieci - Irene i Dorianem - wprowadza się do nadmorskiego domu, dzięki uprzejmości Lazarusa Janna, projektanta zabawek. Tajemniczy Lazarus mieszka w jeszcze bardziej tajemniczej, ogromnej rezydencji zwanej Cravenmoore. Spokojne dni przerywa niespodziewana śmierć młodej Hannah, kucharki w domu Lazarusa. Irene oraz kuzyn zmarłej, Ismael, próbują dowiedzieć się więcej o okolicznościach wypadku, podczas których odkryją wiele sekretów doświadczonego zabawkarza. Podobnie jak w poprzednich powieściach Zafóna, stawia on na mistyczną atmosferę. Bohaterowie to tutaj raczej standardowe, nieskomplikowane sylwetki. Oczywiście poza stanowiącym oś fabuły, nieodgadnionym Lazarusem Jannem, którego stopniowo