Nigdziebądź vs Brudnopis

Dziwnym zrządzeniem losu przeczytałem bezpośrednio po sobie dwie książki, które posiadają sporo podobieństw. Obu właściwie nie planowałem czytać w najbliższej przyszłości, ale tak się złożyło, że trafiły w moje ręce w niewielkim odstępie czasu. Z powodu podobieństw wpadłem na pomysł napisania nietypowej recenzji dwóch książek. Nie przeciągając dłużej, przedstawiam Wam Nigdziebądź Neila Gaimana i Brudnopis Siergieja Łukjanienki.

Opis obu powieści można zacząć właściwie w ten sam sposób. Młody mężczyzna prowadzi swoje zwykłe, poukładane życie, do dnia, aż zaczyna się dziać coś niepokojącego. Ludzie przestają go zauważać, znajomi zapominają... wkrótce nawet najbliżsi patrzą na niego jak na obcego. Bohater poszukując odpowiedzi na nurtujące go pytania niebawem poznaje zupełnie inny świat, istniejący tuż obok naszego.

W Nigdziebądź akcja toczy się w Londynie. Richard Mayhew poznaje świat Londynu Pod wraz z ich niezwykłymi mieszkańcami. Przede wszystkim dziewczynę o imieniu Drzwi. To właściwie przez nią Richarda spotyka cała ta nieprzyjemna sytuacja. Wkraczając w Londyn Pod zupełnie nie może się odnaleźć. Tutaj życie ma zupełnie inne zasady. Nie ma tu pieniędzy, panuje handel wymienny. Informacje także kosztują. Londyn Pod to niebezpieczne miejsce, w którym przeżyć jest naprawdę trudno. Richard chcąc powrócić do swojego dawnego życia trafia na wielu osobliwych bohaterów i nie może mieć pewności, kto z nich jest przyjacielem, a kto wrogiem.

Brudnopis również odgrywa się w wielkim mieście - Moskwie. Życie Kiryła Maksimowa zmienia się o sto osiemdziesiąt stopni, gdy wraca do swojego mieszkania i zastaje w nim obcą kobietę. Która na dodatek twierdzi, że to jej mieszkanie i ma na to twarde dowody. Wtedy właśnie świat przestaje dostrzegać Kiryła. I chciało by się napisać więcej, ale wtedy zdradziłbym zbyt wielki kawałek fabuły. Kirył również z początku jest zagubiony, ale szybko adaptuje się do nowej sytuacji.

Obie powieści należą do fantastyki, przyprawionej szczyptą ironicznego humoru. Myślę, że nie tylko mnie przypadł on do gustu. Zresztą Neil Gaiman ma wielu wielbicieli i chyba nikomu nie trzeba go przedstawiać. Rosyjski pisarz jest może nieco mniej u nas znany, na swojej ziemi zaś bardzo popularny. Być może słyszeliście o filmie Straż nocna na podstawie jego powieści, który stał się najbardziej kasowym filmem wszech czasów w Rosji.

Brudnopis nie zamyka wszystkich wątków. Jego kontynuacją jest książka Czystopis, po który na pewno niedługo sięgnę. Nigdziebądź stanowi jedną całość. Zawsze staram się nie mówić ani słowa o zakończeniach, nawet emocjach, jakie we mnie wywołały; tym razem jednak pokuszę się o jedno sformułowanie. Jak najbardziej podobał mi się koniec powieści Gaimana, choć spodziewałem się właśnie takiego. Myślę, że po prostu nie mogło być inne.

Co jeszcze ciekawe: Nigdziebądź powstało na podstawie serialu. W samej książce absolutnie nie da się tego odczuć, co świadczy o świetnym warsztacie autora.

Trudno mi ocenić, która z książek bardziej mi się spodobała. Gdybym jednak musiał wskazać tę jedną, byłby to Brudnopis Siergieja Łukjanienki. Obaj panowie przemycają pewne przemyślenia w swoich dziełach, aczkolwiek u Łukjanienki jest ich zdecydowanie więcej.

Zarówno on jak i Neil Gaiman zachęcili mnie do sięgnięcia po ich kolejne lektury, co z pewnością uczynię.

A Wy, sięgnęlibyście po którąś z powyższych powieści? A może już je czytaliście? Która Wam się bardziej spodobała?

Oceny: świetne