Cienie w mroku

Cienie w mroku to po Kronikach pradawnego mroku pierwsza książka Michelle Paver dla dorosłych (i jedyna wydana w Polsce). Powiem od razu, że bardzo liczyłem na to, że książka ukaże się w Polsce, a w oczekiwaniu przeczytałem powieść w oryginale. Na szczęście teraz, dzięki wydawnictwu W.A.B., historię tę pozna szersze grono czytelników.

Jest rok 1937. Młodemu naukowcowi, Jackowi, nie powodzi się w życiu. Pewnego dnia dostaje propozycję uczestnictwa w wyprawie badawczej na daleką północ, wyspę Spitsbergen należącą do archipelagu Svalbard. Pełen nowych nadziei Jack przystaje na to i wyrusza wraz z Algiem i Gusem do Norwegii, rozpoczynając nowy etap życia. Obszar, gdzie osiedlają się naukowcy zwie się Gruhuken. Nad miejscem tym wisi jednak coś dziwnego. Już sami przewoźnicy nie chcieli o nim rozmawiać. W zapadającej nocy polarnej, troje samotnych naukowców na lodowym pustkowiu i coś, co czai się w mroku...

Powieść napisana jest w formie pamiętnika spisanego przez Jacka. Przelewa on na papier swoje spostrzeżenia, opisując dokładnie nowe, niezwykłe otoczenie i rutynę dnia codziennego. I choć książkę można określić mianem dreszczowca, to traktuje ona bardziej o strachu przed wszechobecną ciemnością, a przede wszystkim samotnością. Jack poddany zostaje straszliwej próbie, na którą niewielu by się zdecydowało. Cienie w mroku przepełnione są posępnymi kwestiami, wnioskami wysnuwanymi przez bohatera w najgorszych chwilach jego życia. Rutyna, zimno, niekończąca się noc, brak towarzyszy i w końcu wroga istota nawiedzająca Gruhuken - to wszystko wyniszczyłoby zwykłego człowieka.

Autorka znakomicie wykreowała bohaterów. Pochodzący z biednej rodziny Jack początkowo jest cynicznie nastawiony do bardziej wykształconych towarzyszy. Nie trawi też psów towarzyszących naukowcom w wyprawie. To wszystko pod wpływem nowego otoczenia powoli się zmienia i ukazuje się nowe oblicze bohatera. Pozostałe postacie są również są bardzo wyraziście nakreślone.

Cienie w mroku to kolejna niesamowita powieść znakomitej angielskiej pisarki. Przenosi nas ona na północne ziemie zręcznie niczym nurniki łowiące ryby z arktycznych wód. Długość powieści jest odpowiednia do treści, a Paver stopniuje dramaturgię z każdą następną stroną. Polecam z czystym sumieniem. Cienie w mroku to po prostu kawał dobrej lektury.

Ocena: świetna