Trzynasta noc

W literaturze zdarzają się przypadki kontynuowania powieści przez innych pisarzy. Podejmują oni się trudnego zadania, muszą bowiem sprostać oczekiwaniom czytelników i oddać styl poprzednich powieści. Alan Gordon postanowił poczynić taki krok, ale wielkim zaskoczeniem może być fakt, że napisał on kontynuację dzieła... Szekspira. Trzynasta noc to jakoby sequel Wieczoru Trzech Króli (ang. Twelfth Night - dwunasta noc). Czy nie był to zbyt odważny krok?

Głównym bohaterem Trzynastej nocy jest błazen Feste, drugoplanowy bohater sztuki angielskiego dramatopisarza. Feste, a tak naprawdę Teofil, jest członkiem tajnego stowarzyszenia, zwanego gildią błaznów. Organizacja ta ma niemałe wpływy na politykę całej Europy. Wysyłając swoich agentów-błaznów, po kryjomu osiągają zamierzone cele. Kto by pomyślał, że zwykły kuglarz może być szpiegiem? Tym bardziej jeśli reprezentuje bardzo przyzwoite umiejętności, którymi każdy członek gildii błaznów musi się odznaczać.

Akcja powieści toczy się 15 lat po Wieczorze Trzech Króli, na początku XIII stulecia. Teofil przybywa do adriatyckiego miasteczka Orsyno, gdzie przed laty udało mu się nieco namieszać. Zwabiony informacją o śmierci księcia Orsyno, zamierza rozwiązać tajemnicę jego niespodziewanej śmierci. Tę kryminalną zagadkę pomoże mu rozwikłać błazen Bobo (jedna z nielicznych postaci nie będących częścią Wieczoru Trzech Króli Szekspira).

Oprócz nich pojawiają się więc i Wiola, i Oliwia, a nawet pan Tobiasz z panem Andrzejem. Wszyscy ci bohaterowie na nowo odżywają w Trzynastej nocy. Znajomość dzieła Szekspira nie jest konieczna, aczkolwiek znacznie ułatwia orientację w powieści Gordona. Bez wcześniejszej wiedzy, mnie osobiście ciężko byłoby się połapać w relacjach między postaciami (na szczęście autor przy okazji przypomina wydarzenia z dramatu Szekspira).

Na pochwałę zasługuje język, który udanie oddaje mowę średniowiecza. Oczywiście nie ma tu archaizmów, z którymi przeciętny czytelnik nie mógłby sobie poradzić, ale styl wyraźnie odróżnia się od współczesnego. Podobnie zachowanie bohaterów w moim odczuciu wypadło naturalnie, jak na tamte czasy.

Trzynasta noc to pierwszy tom cyklu Gildia błaznów, z którego w Polsce ukazały się tylko trzy powieści (na dziewięć powstałych). Tom tworzy zamkniętą całość, nie należy się więc obawiać pozostawienia w środku nierozwiązanej zagadki. A skoro już mowa o zagadce - nie jest ona bardzo skomplikowana, lecz jej rozwiązanie niejednego może zaskoczyć.

Alan Gordon stworzył ciekawy kryminał historyczny, wykorzystując niezwykły pomysł. Na pewno jest to warte uwagi. Nie każdego powieść dostatecznie wciągnie, ale polecam ją szczególnie tym, którzy lubują się w historiach osadzonych w średniowiecznych czasach. Swoją drogą, polecam także Wieczór Trzech Króli - to dobra okazja na zapoznanie się z fenomenalną komedią Williama Shakespeare'a!

Ocena: dobra