Krótkie recenzje

1. Czy jesteś ciekaw, co się dzieje w nadmorskim miasteczku, które już nie leży nad morzem? 2. Czy chciałbyś dowiedzieć się czegoś o skradzionej rzeczy, która wcale nie została skradziona? 3. Czy sądzisz, że to w ogóle twoja sprawa? Dlaczego? Kim jesteś? I czy jesteś tego pewien? 4. Kto stoi za twoimi plecami? Oto pytania znajdujące się na odwrocie okładki nowej powieści Lemony Snicketa. Pytania z całą pewnością niewłaściwe, podobnie jak to stanowiące tytuł Kto to być może o tej porze? Jako wielki wielbiciel Serii Niefortunnych Zdarzeń nie mogłem wytrzymać długo, by nie sięgnąć po pierwszy tom Serii Niewłaściwych Pytań , będącej prequelem tej pierwszej. A kiedy zacząłem czytać, z nostalgią zanurzyłem się w niezwykły świat tajemniczego jak zawsze Snicketa. O czym może opowiadać książka o takim tytule? Podobnie jak w SNZ narratorem jest Lemony Snicket, jednak tym razem opowiada on o sobie. Ma niespełna trzynaście lat i właśnie ukończył szkołę otrzymując nietypowe wyks...

Jak by to było znać datę swojej śmierci? Przypuszczam, że znalazłoby niewielu takich, którzy chcieliby posiąść tę wiedzę. Każdy z nas wie, o zbliżającym się końcu, a jednak nieświadomość daty pozwala o tym zapomnieć. A jeśli znałbyś datę śmierci nie swoją, lecz bliskiej osoby? Rodzi się tu mnóstwo pytań i przypuszczeń, jak należałoby postąpić. Z takimi problemami styka się główna bohaterka powieści Rachel Ward pt. Numery. Czas uciekać . Jem jest piętnastoletnią dziewczyną, żyjącą zawsze na uboczu. Minęło już parę lat, od momentu śmierci jej matki w wyniku przedawkowania narkotyków. Od tego czasu Jem trafia do kolejnych rodzin zastępczych, ale wie, że i tak nie odnajdzie swojego miejsca na ziemi. A to wszystko przez przerażającą zdolność, którą musi skrywać. W oczach wszystkich ludzi dostrzega numery. Numery oznaczające ich datę śmierci. Nic dziwnego, że Jem stara się unikać ludzi. Nie chce patrzeć w ich twarze i widzieć złowieszczych numerów. Dokładając do tego trudne życio...

Carlos María Domínguez jest argentyńskim pisarzem i dziennikarzem, od wielu lat zamieszkałym w stolicy Urugwaju, Montevideo. Dotychczas napisał około dwudziestu powieści; w Polsce ukazała się jedna z nich, pod tytułem Dom z papieru . Dom z papieru jest krótką powiastką mieszczącą się na stu stronach. Opowiada o pewnym wykładowcy, który otrzymuje zaskakującą przesyłkę - zniszczony egzemplarz powieści Josepha Conrada Smuga cienia , który pokrywa warstwa cementu. Przesyłka de facto jest zaadresowana do Blumy Lennon, jego koleżanki z Uniwersytetu Cambridge, lecz ta zginęła właśnie pod kołami samochodu, podczas lektury wierszy Emily Dickinson. Profesor decyduje się na podróż do Urugwaju, skąd pochodzi intrygująca przesyłka, aby dowiedzieć się, jaka historia wiąże się z otrzymaną książką. Powieść opiera się na ciekawym pomyśle. Na jej stronach przeczytać możemy o miłośnikach książek, których pasja doprowadza do szaleństwa. Każdy bibliofil zrozumie (przynajmniej częściowo) namiętno...